Articulatie

Jonge kinderen leren spelenderwijs praten en ze verkennen spontaan ons klanksysteem. Het is normaal dat tot op een bepaalde leeftijd spraakproblemen voorkomen. Als het kind echter achterop blijft in zijn spraakontwikkeling in vergelijking met leeftijdsgenootjes, spreken we van een articulatiestoornis. Deze stoornis kan fonetisch of fonologisch zijn.

Fonetische articulatiestoornis

Als kinderen er niet in slagen om sommige klanken tot stand te brengen of klanken op een incorrecte manier produceren. De meest voorkomende spraakproblemen hebben betrekking op de klanken [s], [z], [t], [d], [l], [n] waarbij kinderen de klanken produceren met de tong tussen de tanden of lispelen en [r] wanneer er onvoldoende trilling is. Dit kan komen door te slappe tongspieren of te weinig beheersing van de tongmotoriek.

Fonologische articulatiestoornis

Bij een fonologische articulatiestoornis is het kind wel in staat om de spraakklanken correct te produceren, maar de klanken worden vereenvoudigd of verwisseld. Dit zorgt ervoor dat deze kinderen heel moeilijk verstaanbaar zijn voor anderen. Vaak verwisselen kinderen de medeklinkers [k] en [t], ze vereenvoudigen medeklinkerclusters of vervangen medeklinkers door [w] of [j].